The Way I Loved You-Chapter 7

Chapter 7

Kasalukuyang nagluluto ng hapunan noon si Imelda ng may marinig syang humintong sasakyan sa tapat ng kanilang bahay. Kaya naman iniwan nya muna ang niluluto at tinungo ang kanilang pintuan. At nakita nyang isang kotse nga ang nakahinto sa tapat ng kanilang gate. Maya-maya pa ay may lumabas na isang lalaki. At para makita kung sino ito ay lumabas na sya. Upang lamang magulat sa taong iyon ng sya’y makalapit na.

           

            Hindi naman na nagulat si Harold kay Imelda. “Magandang hapon po, Nay Shienna or shall I say Imelda?” bati nya dito na nakingiti.

            “H-Harold? I-ikaw ba iyan?” gulat na sambit ni Imelda/Shienna. At binuksan na ang gate.

            “Ako nga ho, Nay Shienna. Nariyan ho ba sya?” nakangiti pa ring sagot nya at hinawakan pa ang mga kamay ni Shienna.

            “Ah---Eh---K-kasi---“ nauutal na hindi naman masabi ni Shienna kung ano ang dapat isagot sa kanyang tanong.

            “Alam ko na ho ang kalagayan nya, pero huwag nyo na ho munang sabihin na may alam ako.” Sabat naman niya ng hindi maituloy ni Shienna ang sasabihin.

            “Kung ganoon ay bakit ka naparito? Hindi ba’t next week pa ang schedule nya sa inyo?” naguguluhan namang tanong ni Shienna sa kanya.

            “Dahil may mahalaga akong gustong alamin sa kanya tungkol sa manager nya.” Diretsong sagot nya.

            “B-bakit? Anong ginaw---“ hindi na naituloy ni Shienna ang sasabihin ng biglang may nagsalita sa likuran nya.

            “Nay!” si Amber at isang nagtatakang tingin ang ipinukol nito sa kanilang dalawa.

            “Amber, anak. Si Harold nga pala, gusto ka nyang makita.” Hindi malaman ni Shienna kung ano ang sasabihin sa anak.

            “At paano mo nalaman na dito ako nakatira? Sinusundan mo ba ako?” galit na tanong ni Amber sa kanya. Matalim din ang matang ipinupukol nito sa kanya.

            “Please let’s just talk in a nice way, I’m not here to argue with you, I’m here to discuss something really important.” Sagot naman nya at sinusubukang mapaamo ang mala-tigre nang reaksyon ni Amber.

            “Important? Hindi na ba makakapaghintay yan hanggang next week at talagang sumugod ka pa dito?” taas-kilay pa ring tanong nito.

            “It’s not about Gossip, Amber. It’s about you.” Mahinahon pa ring tugon nya.

            “Anong alam mo sa pagkatao ko?” Lumapit pa ito.

            “Ahh---anak. Sa loob nalang kayo mag-usap ni Harold ha? Mas makakabuti para sa inyong dalawa kung sa loob na ninyo pag-uusapan ang dapat pag-usapan.” Sabat na ni Shienna sa dalawa dahil mukhang mainit ang ulo ni Amber ng mga oras na iyon.

            Walang anumang salita ay nagmartsa na papasok sa loob ng bahay si Amber. Sumunod nalang ang dalawa at nag-uusap ang mga mata. Pero desidido na si Harold na aminin kay Amber ang totoo. Wala na syang pakialam kung hindi man maniwala si Amber sa kanya. Basta ang importante sa kanya ay maprotektahan nya ang taong mahal nya.

            Nang makapasok sila sa kabahayan ay nakatayo lang si Amber sa may tabi ng sofa. Huminto naman sya ilang pulgada ang layo. Pero hindi na nakatiis si Shienna at sya na ang unang nagsalita.

            “Maupo muna kayong dalawa diyan, at ikukuha ko kayo ng malamig na maiinom dahil mukhang mainit ang ulo ng isa sa inyo.” Ani Shienna na nakatingin naman sa gawi ni Amber.

            “Nay, just water for me.” Sambit naman ni Amber at nginitian ang ina.

            “Kahit ano po sa’kin, Nay Imelda.” Nakangiti ring tugon nya.

            Agad namang tumalima ang ginang at iniwan na ang dalawa sa sala. ‘sana naman ay maging maayos ang lahat.’ Naidalangin nalang ni Shienna.

           

            “What now?” mataray pa ding tanong ni Amber sa kanya. Sa wakas ay umupo na rin ito. At umupo naman sya sa katapat nitong sofa.

            “Listen carefully, Amber. First I want to tell you the truth, second, please hear my words, and third it’s up to you if you’d gonna believe it.” Unang salaysay nya.

            “Okay go ahead.” Seryosong sambit naman nito.

            “I have a big part in your life, actually, my family and yours are friends. At ako, si Harold, ang bestfriend mo, Leila.” Umpisa nya. Pero natigilan ang dalaga pagkabanggit nya sa pangalang Leila.

            “What did you call me?” tanong nito.

            “Leila is your real name, at si Nay Imelda ay si Yaya Shienna mo. She tried to hide; dahil natatakot syang may magtangka ulit sa inyo. Daihl pati ang kanyang pangalan ay pinalitan nya kagaya mo. Gusto nyang tuklasin kung sino ang may kagagawan ng aksidenteng nangyari sa inyo 20 years ago. Dahil hindi naniniwala si Nay Shienna na aksidente lang iyon. Naniniwala syang may tao sa likod niyon. Pero hanggang ngayon ay wala pa ring lumalabas na ebidensya na magpapatunay kung totoo nga bang sinadya ang pagpatay sa pamilya mo.” Itinigil muna niya ang pagsasalaysay dahil nakita nyang tumutulo na ang mga luha sa pisngi ni Leila/Amber.

            Tumabi sya dito at inakbayan. Ang akala nya ang sisitahin sya nito pero hindi. Hinayaan lang sya sa ginawa nya kaya naman hindi na sya nagpatumpik-tumpik na maging isang kaibigan sa dalaga.

            “Bakit mo ngayon sinasabi sakin ‘to?” lumuluha man ay naitanong pa rin ni Leila.

            “Dahil hindi ko na kayang maglihim sayo, Leila. Mahal kita kaya ayokong mapahamak ka.” Bigla ay nasabi nya ang kanyang nararamdaman para dito. Huli na para bawiin pa iyon.

            “M-mahal?” napaatras ito palayo sa kanya.

            “Leila, huwag kang magalit, pero noon pa kita minamahal, at hindi ko na iyon nasabi sayo dahil sa aksidente. Pero ngayon, gusto ko lang malaman mo na kaya ko gustong sabihin sayo ang mga nangyari sa nakaraan ay para protektahan ka, hindi para suklian mo kung ano man ang nararamdaman ko para sayo, dahil wala akong karapatan na mahalin ng isang katulad mo, Leila. Hindi ako karapat-dapat upang mahalin mo.” Mahabang paliwanag niya.

            “Wala akong maintindihan sa mga sinasabi mo, Harry. Hindi pa ako lubos na gumagaling, at hindi pa lubos na bumabalik ang ala-ala ko, pero alam kong may nangyari ngang aksidente sa’min noong ako’y limang taong gulang palang. At minsan na rin kitang nakita sa mga panaginip ko. Pero ang iba ay hindi ko na alam.” Umiiyak pa ring sambit ni Leila.

            “Leila, hayaan mo sanang protektahan kita. Dahil ayaw ko nang muling mangyari ang nakaraan. Dahil hindi ko na kakayanin kapag may nangyaring masama sayo at sisisihin ko na ang sarili ko dahil ang babaeng mahal ko ay hindi ko man lang kayang protektahan.” Sumamo nya kay Leila.

            “Harry...” nakatingin lang ito sa kanya.

            “Please, hayaan mo akong tawagin ka sa iyong pangalan. Matagal ko ng gustong banggitin ang pangalan mo pero hindi ko magawa dahil mas nangungulila lang ako lalo kapag naiisip kita. At ngayon, sana naman ay huwag mong ipag-kait na gawin ko iyon.” Pakiusap niya kay Leila at may mga luha ng namumuo sa mga mata niya.

            “Harry, Harold...” sambit ni Leila sa pangalan nya. At kasunod nun ay hinawakan nito ang mga kamay nya. “Tulungan mo akong makabangon. Tulungan mo akong maalala ang nakaraan. Ayoko ng magtago sa isang katauhan na alam kong isang imahinasyon lang at mawawala din pagdating ng panahon.” Bagkus ay sambit nito sa halip na magalit sa kanya.

            Nawala na ang kaninang galit sa mga mata nito. At isang pangungulila ang nakikita niya ngayon sa mga mapupungay na mata ni Leila.

            “Pangako, tutulungan kita, Leila.” Sumilay ang ngiti sa mga labi niya at agad na niyakap si Leila. Hindi naman tumutol ito at gumanti rin ng yakap.

            Napangiti naman si Shienna na pinagmamasdan ang dalawa. Para itong nabunutan ng tinik na hindi lang pala siya ang nagtatago sa katotohanan. Pero isang pangitain ang kanyang pinangambahan. Naiisip tuloy nya ang larawan na ibinigay niya kay Cheska kaninang umaga. Bigla ay nag-iba ang timpla ng kanyang mukha. At agad niyang nilapitan ang dalawa.

           

            Tumikhim muna siya bago nagsalita. “Ah... maistorbo ko muna kayo.” Nag-aalangang sabi pa niya.

            Agad namang kumalas sa pagkakayakap ang dalawa at parang nahiya pa sa kanya. “Nay, kayo ho pala.” Saad ni Leila na nahihiyang tumungo pa.

            “Ah...eto na ‘yong inumin nyo.” Anaman nya at ipinatong sa mesita ang dalawang baso na may lamang tubig at juice.

            “Pasensya na ho kayo, Nay Shienna.” Paumanhin naman ni Harold.

            “Wala sa akin iyan.” Nakangiti namang pahayag nya. “Syanga pala...” aniya at binitin pa ang sasabihin.

            “Ano ho iyon, Nay?” curious namang tanong ni Leila.

            “Anak, naaalala mo ba iyong larawan mo noong limang taong gulang ka pa lamang? Iyong larawan na lagi kong dala-dala kahit saan ka magpunta?” tanong nya sa alaga.

            “Opo, ano pong meron doon?” sagot naman ni Leila.

            Bigla namang naalala ni Harold ang larawang ipinadala sa kanya. At agad nitong kinuha sa kanyang wallet. “Ito ho ba ang tinutukoy nyong larawan?” anito at hawak-hawak ang larawang kuha pa niya noong sila’y mga bata pa ni Leila.

            Gulat naman ang ipinakitang reaksyon ni Shienna pagkakita sa larawan. “P-papaanong napunta sayo iyan?” nauutal pang tanong niya.

            “Someone gave that to my office this morning.” Sagot naman ni Harold.

            “S-sino?” utal pa ring tanong niya.

            “Her name was Jyda Tayaban. Do you know her, Nay Shienna?” sagot naman nito sabay binuntutan na tanong.

            Kinuha naman ni Leila ang larawan kay Harold at pinagmasdan. “Is this me?”  tanong pa nito habang pinagmamasdan ang larawan.

            “Ikaw ‘yan, anak.” Sagot naman ni Shienna.

            “Pero pano napunta kay Harold ito?” tanong ulit ni Leila na nakatingin kay Shienna.

            “Ibinigay sa akin ni Jyda ang larawan at hindi ko alam kung paanong napunta sa kanya iyan. Dahil alam ko kung sino lang ang may hawak niyan. Nag-iisa lang ang kopya ng larawan na iyan.” Sabat naman ni Harold na lumalam ang mga matang nakatitig kay Leila.

            “Kung ganun, paano napunta dun sa sinasabi mong si Jyda ang picture na ito?” patuloy pa ring tanong ni Leila.

            “Ah, anak. Naibigay ko kasi kay Cheska ang larawan na iyan kanina. Pero hindi ko alam kung ano ang tumakbo sa isip nya noong maibigay ko sa kanya iyan.” Sabat naman ni Shienna.

            “Ano hong ibig nyong sabihin? Na kay Cheska nyo ibinigay ang picture na ito? Pero paanong napunta sa ibang tao ito.?” Naguguluhan nang tanong ni Leila.

            “Isang mahalagang bagay na nalaman ko kung kanino nyo iniabot iyan, Nay Shien. Ngayon alam ko na kung sino ang may pakana ng lahat.” Seryosong tugon ni Harold ng marinig ang sinabi ni Shienna.

            Napatingin naman ang dalawa dito. At nagtatanong ang mga matang nakatitig sa kanya.

            “Ano ba talaga ang papel nitong larawan na ito at bigla kang napasugod dito?” tanong na naman ni Leila kay Harold.

            “Nagpanggap na Leila si Jyda. Hindi ko alam kung ano ang totoong motibo nila pero alam kong kasabwat nya si Cheska base sa sinabi ni Nanay Shien na ibinigay nga nya ang larawan na iyan kay Cheska. Kaya gusto kitang balaan kay Cheska, hindi mo pa talaga sya lubos na kilala. Kailangan mong makiramdam sa paligid mo Leila kung nasa mga mabubuting kamay ka nga.” Mahabang salaysay ni Harold at titig na titig kay Leila.

            “So, what are we going to do now? Kung ang inaakala kong kaibigan ay isa rin palang tinik sa buhay ko ngayon?” matamang nakatitig din na tanong ni Leila.

            “Hayaan mo lang syang lumapit sayo, pero huwag mo syang bibigyan ng pagkakataon na magawan ka ng masama. Just be alert, kahit sa sinumang taong nakakasalamuha mo. Just remember na may lakad pa kayo sa Saturday. Or are you going to do the show after all what you’ve heard today?” si Harold pa rin.

            “Itutuloy ko iyon, pero gusto kung sumama ka.” Seryosong sagot naman ni Leila.

            “Are you sure of that?” paniniguro naman ni Harold.

            “Sa mga nalaman ko, kahit hindi pa lubusang bumabalik ang ala-ala ko, pakiramdam ko ay ligtas ako sa tabi mo.” Sagot naman ni Leila.

            “Okay. I’ll go with you. But we need to plan for everything.”

            “Ah... eh... Kumain muna tayo bago ang mga iyan. Ihahanda ko lang ang pagkain at ng makakain na tayo, ha?” sabat naman ni Shienna.

            Sabay naman na napangiti ang dalawa. At tumalikod na si Shienna para ihanda ang kanilang pagkain.

            Nagkwentuhan naman si Leila at Harold sa sala. At marami pang naikwento si Harold sa kanyang naging buhay sa loob ng dalawampung-taon. Nakikinig lang naman si Leila sa kanya dahil mukhang naiilang pa ito sa kanya. Pero hindi naman ‘yon importante kay Harold. Basta masaya sya at nakakausap na nya ang mahal nya.