Ikaw Pa Rin-Finale Part 1

Finale Part 1

Hindi alam ni Jamila na agad sumunod sa kaniya si Matthew. Kaya nagulat siya ng magsalita nalang ito sa kanyang likuran.

“Mateo?” gulat na sambit nito ng makita ang kakambal nito.

Mas lalo siyang naguluhan. Sino sa kanila ang lalaking minahal niya. Ang lalaking pinag-alayan niya ng kanyang buong puso?

“M-mateo?” nagtatanong na mga matang palipat-lipat sa kambal.

“Ah…Jamila…” tawag naman ni Mateo sa kanya.

“You’re Mateo?” may galit ng sabi niya.

“Please, let us explain.” Ang sabat naman ni Matthew.

Ngumiti siya ng mapait. “Us? So talagang plinano niyong lokohin ako ng ganito?”

“No, of course not, we nev…”magpapaliwanag sana si Matthew pero muli na siyang nagsalita.

“Oh yeah, hindi niyo plinano, eh ano? Nagkataon lang? ano yun parang kabute lang na bigla nalang sumulpot? O isa lang akong laruan para sa inyong magkapatid?” nagngitngit na siya sa galit. Nanginginig na ang buo niyang katawan. Hindi na niya alam kung ano ang nararamdaman niya ng mga oras na iyon. Pero isa lang ang sigurado niya. Napakatanga niya at nagpaloko siya  at nagpakatanga sa dalawang lalaking nasa harapan niya ngayon. “All this time hindi ko pala kilala ang lalaking mahal ko. All this time lahat pala ng alam ko ay walang katotohanan? Lahat pala puro kasinungalingan. Lahat walang katotohanan.” Tuluyan ng umagos ang mga luhang ayaw sana niyang ilabas. Gusto niyang magpakatatag ngunit hindi pa rin niya kinaya.

“Jamila, Mahal kita at hindi iyon isang kasinungalingan lang.” ang siya namang sambit ni Mateo.

Sa sinabi nitong iyon ay nagulat si Matthew. “You love her? Since when?” nagtatakang tanong ni Matthew dito. Na siya namang ikinagulat niya. Ibig sabihin ay ang Mateo na ito ay hindi ang lalaking una niyang minahal kundi ang isang nasa tabi niya.

“I-I don’t know, the first time you gave me her picture, hindi ko na siya nakalimutan. At alam kong mali iyon dahil mayroon ng nagmamay-ari sa kanya kaya pinakiusapan kita noon na huwag mo ng sabihing mayroon kang kapatid at hindi lamang kapatid kundi kambal mo pa. Pero ng sinabi mong nakipaghiwalay siya sayo, hindi ko alam kung natuwa ako o nagalit sa nangyari. Kaya nagawa ko ang isang kabaliwang hindi ko minsan naisip na gawin sa aking buhay.” Ang mahabang paliwanag ni Mateo.

“Mateo…” tanging nasabi ni Matthew dito.

“Natuwa ako ng malaman ko na engaged ka na kay Jasmine. Pero naaawa ako sa kanya dahil pilit nitong inuunawa ang sitwasyon niyong dalawang ipinagkasundo lamang ni Dad.” Nakatingin si Mateo sa kapatid habang nakikinig lamang siya sa mga pinagsasabi nito. Hindi na niya alam kung ano ang paniniwalaan niya.

“Sinabi ko kay Jasmine na mahal ko siya. Pero gustung-gusto ko ng sabihin sa kanya ang totoo.” Tila pumiyok pang sambit ni Matthew.

Bumaling ito sa kanya. “Jamila, aaminin kong nasasaktan ka sa mga nalalaman mo. Nasaktan ka na dati ng hindi matanggap ng dad ang relasyon natin pero hindi ko na ulit hahayaang masaktan ka muli. Mahal kita, hanggang ngayon Ikaw Pa Rin ang itinitibok ng puso ko, ngunit sa pagkakataong ito, kailangan na kitang pakawalan. Kailangan na kitang palayain mula sa nakaraan. Ayaw kong makitang nahihirapan at nagdurusa ka. Ayaw kong sa huli, ikaw pa rin ang nasasaktan. Jamila…” hinaplos nito ang kaniyang pisngi. “Mahal na mahal kita at kailan man ay hindi na iyon magbabago. Mahal kita, mahal na mahal.” At saka nito pinagdaop ang kanilang mga labi. Habang si Mateo ay naninikip ang dibdib na nakikita. Kaya naman bago pa siya tuluyang mabaliw sa pagmamahal kay Jamila. Minabuti na lamang niyang tumalikod at maglakad palayo sa mga ito.

He’s trying to control himself, but he couldn’t. Kusang naglandas ang mga luhang pinilit niyang kontrolin. His heart is aching. And he can’t help but to cry on.

Sa wakas ay naamin na rin niya ang damdaming matagal na niyang tinatanong sa kanyang sarili. Ngunit alam niyang kahit kailan, hindi na ito matutugunan pa ng pagmamahal ng babaeng itinatangi ng kanyang puso.

Labis na sakit ang kanyang nararamdaman. Inasahan na niya iyon ngunit napakasakit pala talaga kapag nakita na mismo ng mga mata niya sa mga mata ni Jamila ang pagmamahal pa rin nito kay Matthew. “Damn my heart.” Napasuntok siya sa manibela ng kanyang sasakyan at bigla niya itong kinabig sa gilid ng kalsada. Ngunit sa ginawa niyang iyon ay siya naman pagsulpot ng kotseng puti. Hindi na niya napigilan ang kanyang manibela at dire-diretso na itong bumangga sa kotse.

“Calling Doctor Carlos, to the OR please.” Paulit-ulit na naririnig ni Jamila. Mga tunog ng ambulansya at ang mga nurse na labas-masok sa operating room kung saan naroon si Mateo.

Alam na niya ang totoo. Sinabi na sa kanya lahat-lahat ni Matthew, na ang kanyang boss ay hindi ito kundi si Mateo. At nalaman niyang may malalang sakit pala si Matthew kaya ito nagpagamot sa Amerika at kahapon lamang ito ng gabi dumating. Kaya alam na rin niya kung sino ang lalaking humarang sa kaniya noong papauwi siya ng Tarlac. Kung sino ang lalaking humalik sa kanya.

“Please, don’t die, don’t die, Mateo.” Usal niya kahit na alam niyang hindi siya nito naririnig.

Humahangos naman na lumapit sa kanya si Matthew. Kasunod nito si Jasmine. “How is he?” agad na tanong nito.

“I don’t know.” Tanging nasabi niya.

Hindi pa rin siya mapakali kaya inalalayan na siya ni Matthew na umupo. “Calm down, everything is going to be fine, he’s a survivor, Jam. He can make it.” Pagpapalakas loob ni Matthew sa kanya.

“He loves you.” Mayamaya ay sabat ni Jasmine at napatingin siya dito. “Lagi ko siyang nahuhuling nakatingin sa larawan mo, maging sa bangko ay madalas ko siyang Makita nakatitig lang sa harapan ng laptop niya, kung saan ay naroon ang larawan mo. Mateo never mention me about his feelings about you, dahil alam niyang magsusumbong ako kay Matthew.” Mahabang pahayag ni Jasmine.

Hindi na siya nagsalita dahil sapat na iyon para mapatunayan niyang hindi intensiyon ni Mateo ang saktan siya ng labis. Na hindi rin nito itinuloy ang plano nitong pagpapa-ibig sa akin at pagkatapos ay iiwan din ako.

Pero marahil ay nagtagumapay ito sa isang plano nito. Ang paibigin siya.

Oo mahal niya ito. Hindi rin niya alam kung kailan at kung paanong nagyari iyon. Pero mula ng mahalikan siya nito, hindi ang mga dating halik nila ni Matthew ang naiisip niya kundi ng gabing iyon lang. ang halik na inakala niyang walang ipinagbago ngunit hindi. Alam niyang kakaiba ang halik na iyon na siyang nagpabalisa sa kanya ng nasa probinsya pa siya.

6 weeks later…

“Hmmm… Bulaklak na naman.” Kantywa ni Carla sa kanya ng may delivery na naman ng isang bungkos ng bulaklak para sa kanya.

Abot-tainga naman ang kanyang ngiti ay sinamyo ang mga iyon. Mayamaya pa ay binuklat na niya ang isang card na nakaipit doon.

Jamila,

Please accept again a piece of my peace offering.

Love,

Mateo…

PS…

Come here at my office, I want to talk to you.

“Yay, ang sweetness.” Tiling kinikilig ni Kaila ng makibasa rin pala ito.

Pero sa totoo lang ay talagang kinikilig siya sa araw-araw na pagpapadala ni Mateo ng bulaklak sa kanya bilang peace offering daw nito. Pero hindi naman niya ito kinakausap mula ng umuwi ito galing ospital.

“Dali na sa office daw.” Isa ring kinikilig na si Jessa.

“Oo na, sandal lang, maganda na ba ako?” kumindat pang inayos ang buhok sa harap ng mga kasamahan.

“Naman, sige na dali.” Ang sabi naman ni Carla na isa ring kinikilig.

Bumuntong-hininga muna siya. “Okay, wish me luck.” At saka siya tumalikod sa mga ito at tinungo ang office ni Mateo.

Kumatok muna siya sa pinto nito bago siya pumasok.

Abala si Mateo sa pagbabasa ng isang magazine ng abutan niya doon at mukhang hindi yata siya pansin nito. Kaya naman tumikhim siya upang kunin ang atensyon nito.

Nag-angat ito ng ulo. Pagkakita niya sa mukha nitp ay parang walang nangyarin aksidente dito. Dahil napakakinis ng mukha nito. “Yes?”  alam sa nakasulat sa card.

“Ah, sasabihin ko lang po sana na mamayang 12 o’clock ang meeting natin with the board of directors.” Ang sabi nalang niya at napahiya siya dahil wala naman pala itong sasabihin.

Tumawa ito ngunit hindi naman malakas. “You’re so cute when you’re blushing.” Anito.

Tatalikod n asana siya ng magsalita ito. “I love you.”

Ano daw? He loves me? My gosh pwede bang tumalon? Sa wakas nasabi na rin niya sakin.

Halos hindi siya makagalaw sa kanyang kinatatayuan. Kaya naman nilapitan na siya nito at bigla siyang hinapit sa kanyan beywang.

“Mahal kita, ikaw lang at wala ng ibang nagmamay-ari pa nitong puso ko kundi ikaw lang. At kahit sa pangalawang buhay, IKAW PA RIN ang mamahalin ko. Pangako ko, sayo lang iikot ang mundo ko.”

“Mateo…” nakangiting tawag niya sa pangalan nito. “Mahal na mahal din kita, hindi man ikaw ang unang lalaking minahal ko, ikaw naman ang lalaking huling mamahalin ko.”

“I love you, Jamila. I love you, I love you, I love you.” Sukat doon ay pinagdaop na nito ang kanilang mga labi.

Napakasaya ng kanyang puso. Wala na siyang mahihiling mula sa Diyos. Nasa kanya na ang lalaking kailanman ay magmamahal sa kanya ng lubos. Ang lalaking mamahalin siya kahit sa ikalawang yugto ng kanilang buhay.

Anuman ang pagsubok na pagdaanan, anuman ang sakit na maranasan. Mananatiling matatag ang isang relasyon kung tunay at wagas ang pagmamahalan.