Ikaw Pa Rin-Chapter 8

Chapter 8

“Kung gusto mong makapagtapos ang kapatid mo ng maayos, hiwalayan mo ang anak ko. At kung gusto mong hindi madamay ang pamilya mo layuan mo na sa lalong madaling panahon ang anak ko. Hindi ka nababagay para sa pamilya namin. Isa ka lang manggagamit, wala kang pinagkaiba sa mga babaeng naghahabol ng pera sa anak ko.” Ang mariing sambit ng matandang Don na si Don Mateo Mendez. Ang ama ni Metthew.

Sa mga narinig ay hindi niya napigilang lumuha. “Sabihin niyo na po ang lahat ng gusto niyong sabihin pero ang paratangan niyo akong manggagamit at ang Habol ko lang ay pera, hindi ko po iyon tatanggapin. Oo at mahirap lang kami, ngunit pinalaki kami ng aming mga magulang na may takot sa Diyos. Alam kong hindi niyo ako tanggap para sa anak niyo, pero bakit pa po ninyo ipinapakita sa anak niyong tanggap niyo ako? Mawalang galang na po pero makikipaghiwalay ako sa anak niyo hindi dahil sa mga sinabi niyo sa akin kundi para sa ikabubuti ni Matt. Hindi ko susundin ang sinasabi niyong lumayo ako o ang hindi na magpakita sa kanya, hindi ako aalis sa lugar na ito, pero asahan niyo, hihiwalayan ko na po ang anak niyo.” Mahabang sumbat niya sa matanda.

Ngumisi naman ito. “Mabuti kung ganoon, dahil ayaw kong mahaluan ng hampas lupa ang pamilya ko.” Muling panlalait ng matanda.

“Kung titingnan po sa pag-uugali, mas hampas-lupa pa ang asal na ipinapakita niyo.” Matapang naman na sagot niya.

“Aba’t...” iniangat ng matanda ang isang palad nito upang sana ay sampalin siya dahil sa pambabara niya dito ngunit muli naman siyang nagsalita.

“Babae lang ho ba ang kaya niyo? Kung may anak ho kaya kayong babae at gaya ko ay niyuyurakan ang pagkatao, matutuwa ho kaya kayo?” sarkastikong turan niya.

Hindi naman nakapagsalita ang matanda at tumalikod na. Ngunit bago ito tuluyang nakaalis ay muli siyang nagbitaw ng salita.

“Salamat po sa pagiging ama kay Matthew.” Huling sinabi niya bago nagtuloy sa paglayo ang matanda.

Nagising siya sa isang panaginip na mula sa nakaraan. At ng tingnan niya ang kanyang kinaroroonan ay nasa cubao na pala siya at nagbababaan na ang kaniyang mga kasamang pasahero.

Dali-dali niyang inayos ang kanyang gamit at bumaba na ng sasakyan.

“Mattie, what’s wrong? Anong problema?” usisa ni Jasmine ng makita siya nitong nagmumukmok sa isang sulok ng kaniyang bahay. Tinabihan siya nito sa upuan.

“It’s me.” Maiksing sagot niya.

Naguluhan naman si Jasmine sa sinabi niya. “You? Why? Mattie, tell me, I’m your friend, you can trust me.” Saad naman ni Jasmine.

“I can solve this. Problema ko ‘to kaya ako lang ang dapat na lumutas nito.” Seryosong turan niya dito.

Tila natakot naman si Jasmine sa tono ng kanyang boses. “Okay, but if you want a friend, I will always be here. You are a brother to me, Mattie.” Ang sabi nalang ni Jasmine at umalis na ito at nagtungo nalang sa silid nito.

Hindi pa rin niya maintindihan ang kanyang sarili. Kung bakit mabigat sa loob niyang makitang muling magkasundo si Jamila at Matthew. Hindi kaya in-love na siya kay Jamila? Mariin niyang iniling ang kanyang ulo sa naiisip. “No! It’s not possible.” Aniya sa sarili at tumayo na siya at nagtungo sa kanyang mini bar. Doon niya ibinuhos ang kalituhang nararamdaman. Naka-ilang lagok siya ng tequila bago siya tumigil dahil parang wala namang epekto.

Maya-maya ay tinawagan niya ang kapatid.

“Yes, Mattie.” Masiglang bati ni Matthew sa kanya pagkasagot ng telepono.

“Would you curse me if I tell you I can’t fix the problem I did?” tanong niya dito.

“What do you mean you can’t fix it?” balik-tanong naman nito.

“Lalayo nalang ako.” Maiksing tugon niya ngunit ang isip niya ay litung-lito na sa sitwasyon. Hindi na niya alam kung ano ang dapat niyang gawin kaya iyon nalang ang sinabi niya sa kapatid.

“Wait! Mateo William Mendez, are in-love with her?” makahulugang tanong ni Matthew.

Sa una ay hindi siya nakasagot sa tanong na iyon ng kakambal. Ngunit tahimik pa rin na naghintay ng sagot si Matthew sa kabilang linya. “Fine, Oo, mahal ko na siya, at hindi ko kayang makitang muli kayong magkasama. I’m sorry, Matt, hindi ko ito plinano. Ang tanging gusto ko lang noon ay iparanas ang naranasan mo, pero hindi ko alam na ako na pala ang nahuhulog sa kanya. Matt, forgive me for being so helpless at pagiging pakialamero ko. Naging over-protected lang ako sayo dahil sa kalagayan mo. Pero ngayon at maayos na ulit ang kalagayan mo, aalis nalang ako. Mamumuhay muli kagaya ng dati. Mamumuhay ng malayo sa mga ganitong problema.” Ang mahabang pahayag niya at pag-amin sa totoong nararamdaman na sa wakas ay naamin din niya. Kusa iyong lumabas sa bibig niya.

At sa pag-amin niyang iyon ay tila nabunutan siya ng tinik sa dibdib. Hindi niya maintindihan dahil unang beses niya iyong naramdaman sa buong buhay niya na namuhay na malayo sa kanyang pamilya at walang involve na pag-ibig.

Namumuhay siya noon sa isang isla na malayo sa siyudad. Doon niya ibinuhos ang kanyang atensiyon at pagmamahal sa sarili niyang Isla. Tanging mga bakasyunista lang ang mga nakakahalubilo niya noon. Tanging tawag at email lang ang kumunikasyon nilang magkapatid. Ni hindi nga siya naipakilala ni Matthew noon kay Jamila ng personal dahil siya na rin ang tumanggi at nagsabing huwag nalang ipaalam dito na may kakambal siya.

Ngunit kahit na hindi siya naipakilala nito ay ipinakita pa rin ni Matthew ang larawan ni Jamila na unang beses siyang nakaramdam ng mabilis na pagtibok ng puso.

Inignora niya iyon noon dahil hindi niya mawari ang ganoong pakiramdam. Ngunit noong nakita na niya ito ng personal ay mas dumoble ang bilis niyon kaya nagawa niyang gumawa ng kapangahasan.

Ng dahil sa paghihiwalay ni Matthew at Jamila. Lumala ang sakit ni Matthew sa puso dahilan upang magpagamot ito sa America. Anim na buwan itong nagpagamot doon at siya ang pinakiusapan ng kanilang ama na si Don Mateo Mendez na mamahala ng Mall na pinapatakbo ni Matthew. At doon nag-umpisang sundan at paimbestigahan niya si Jamila.

Ng gabing iyon kahit nasa poder na niya ang mapapangasawa ngkanyang kapatid na si Matthew ay umalis pa rin siya upang sana ay takutin si Jamila. Ngunit sakto namang paglabas nito sa kaniyang tinitirhan kaya naman sinundan niya ito.

Ngunit nakaramdam si Jamila na may sumusunod sa kanya. Nabahala naman siya kaya nagpakita na siya. At humarang sa harapan nito.

Napatili ito dahil sa sobrang gulat, at banaag niya ang kaba nito.

Ngumisi naman siya para maitago ang nararamdamang hindi niya maintindihan.

“Please, mahirap lang po ako, kung gusto niyo po sa inyo na lahat ng pera ko, huwag niyo lang ako sasaktan.” Pagmamakaawa ni Jamila.

Muli siyang ngumiti at lumapit pa siya dito kaya naman napaatras si Jamila. Ngunit patuloy pa rin siya sa paglapit. At mas nagulat ito ng bigla nalang niyang hawakan ito sa magkabilang braso.

Muli itong napatili dahil sa paghawak niya. “Huwag po!” ang tanging lumabas sa bibig ni Jamila.

At napabitaw naman agad siya at tinakpan ang bibig nito ng tangkain nitong sumigaw. “Don’t you dare to shout or else gagawin ko ang isang bagay na ayaw mong gawin ko.” Mabaritonong utos niya habang nakatakip ang kanang kamay niya sa bibig nito at ang kaliwa naman ay sa katawan nito.

 “You have no choice but to stay silent.” Muling saad niya dito.

Bigla nalang humulagpos si Jamila sa pagkakahwak niya at ginamit na yata nito ang lahat ng lakas makawala lang sa kanya. Kaya naman pinakwalan na niya ito.

Lumayo ito sa kanya. “Hah! Sino ka?” tanong nito na pilit kinakalma ang sarili.

Ngumiti na naman siya na tila natutuwa pa sa nangyayari. “Hindi mo na ba ko natatandaan? Bakit parang napakadali mong makalimot?” mahinahon ngunit halatang may hinanakit na tanong niya.

Ilang saglit itong tila natahimik, at maya-maya pa’y... “Matt?” sambit nito sa pangalan niya o ng kakambal niya?

Ngumisi muli siya. “Akala ko nakalimutan mo na ‘ko ng tuluyan.” Sabi niya at lumapit na muli siya dito. Pinalungkot niya ang kanyang mukha habang lumalapit siya sa dalaga.

Sa pagkakataong iyon ay hindi na ito umatras. “Matt, I’m sorry.” Tanging nasambit nito.

Umiling siya. “No, you don’t need to say sorry, dahil mas nakabuti pa ang paghihiwalay natin na iyon at nahanap ko na ang babaeng para sa akin.” Wika niya.

“Mattie, Mattie are you stil there?” untag ni Matthew na nasa kabilang linya.

Tila nagising naman siya sa isang panaginip ng nakaraan at bumalik siya sa realidad. “Yes?” ang sambit nalang niya.

“Mattie, I’m sorry, I know it’s hard for you but, please, don’t leave. Pag-usapan natin ‘yan pagbalik ko.” Isang pakiusap naman ang binitawan na kapatid. Na tila hindi niya mahindian dahil hindi pa niya kayang lumayo. Matagal din niyang hinintay na muling makita sa personal si Jamila. Kaya naman wala na siyang naisagot kundi ang “Oo”.

Matagal wala sa linya ang kapatid ngunit hawak pa rin niya ang auditibo. He can’t help think negative things. Alam niya na hindi siya mapapatawad ni Jamila sa ginawa niyang pagpapanggap pero wala naman siyang magawa kundi ang gawin iyon dahil sa kalituhang nararamdaman niya na dati ay hindi niya mapangalanan.

“Why her? Bakit sa iisang babae pa? I know Matthew loves Jasmine, but, damn she still love Jamila.” Kausap niya sa sarili habang nagmumuni-muni kung ano ang magiging set-up nila ni Jamila kinabukasan.

“Jamila, Oh Jamila. Forgive for loving you. It’s not my intention to love you, pero ang sutil kong puso ay hindi ko napigilan.” Patuloy niyang bulong sa sarili.

Hindi na niya pansin si Jasmine a kanina pa pala siya pinagmamasdan. At lahat ng iyon ay sinasabi nito kay Matthew.

“Hay! Nakarating din.” Sambit ni Jamila at sabay ibinagsak ang katawan sa maliit niyang sofa. “Nakakapagod. Pagod ang katawan maging ang isip. Hay! Kailan kaya magiging normal ang lahat.” Patuloy niyang sambit na may kasaman gmga buntong-hinanga.

Kapagkuwan ay tumayo na siya at inayos na ang naiwang bahay. May mga inuwi kasi siyang mga gulay na galing sa kanilang probinsiya. Kaya naman inuna niya iyong inayos sa tamang lalagyan.

Matapos ilagay sa dapat kalagyan ay isinunod naman niyang linisin ang bahay. Lalo pa’t halos isang linggo din siyang nawala. Kahit gabi na ay naglinis pa rin siya para wala na siyang aalalahanin pa kinabukasan.

Pasado alas dose na ng madaling araw ng matapos siyang maglinis at naisipan na rin niyang kumain.

Matapos niyang kumain ay naglinis naman na siya ng sarili niyang katawan at ipinahinga na ang pagod na katawan.

Iyon ang talagang plano niya. Ang pagurin ang sarili upang saglit man lang ay makalimot siya sa mga nararamdaman niya. Na pagod nalang ang isipin niya. Dahil pagod na rin siyang umiyak at mag-isip

At nagtagumpay naman siya dahil saglit lang ay nakatulog na rin ang pagod niyang katawan at diwa.

“Honey!” gulat na reaksyon ni Jasmine pagkakita niya sa isang pigurang nakatayo sa kanyang harapan.

“Surprise!” masayang turan ni Matthew dito at niyakap niya ito ng mahigpit.

“My gosh, it’s real. You’re here. Okay ka na talaga? As in sure na sure na?” hindi pa rin makapaniwalang tanong ni Jasmine sa kanya.

“I’m here because I have something to settle, and I missed you so much.” At mahigpit pa rin na niyakap ang fiancée.

Kumalas naman bigla si Jasmine sa kanya na siyang ipinagtaka niya. “Are you here for Jam?” tila batang humalukipkip ito ng upo sa sulok.

Nilapitan naman niya ito at tinabihan. “Honey, inaamin ko, hanggang ngayon mahal ko pa rin siya, pero huwag mo sanang isipin na hindi kita mahal dahil alaala nalang ang pagmamahal na iyon. Ang kasalukuyang ang mahalaga, Jasmine. Ikaw na ang mahal ko ngayon. At umuwi ako para mas maayos nating dalawa ang kasal natin at hindi ang dad ang nag-aayos no’n. Tandaan mo, ikaw ang mahal ko ngayon. Mahal na mahal kita, Jasmine. At walang mababago do’n.” Mahabang paliwanag naman niya dito.

“Promise me, you will never leave me, huh?” mangiyak-ngiyak na sambit ni Jasmine sa kanya.

Napangiti naman siya sa tinuran nito. “I’ll promise, and stop crying like a child, hindi ka na bata. And always remember, hindi ka isang panakip-butas lang, minahal kita dahil hindi ka mahirap mahalin. Kahit pa pareho tayong ipinagkasundo ng mga magulang natin.” Madamdaming turan niya kay Jasmine.

At sa narinig na iyon ni Jasmine ay mas lalo pa itong naiyak. “I love you, Matthew.” Tanging nasambit nalang nito.

Hindi na siya nagsalita at mahigpit nalang na niyakap ito.

Wala naman kaalam-alam si Mateo sa dumating na ang kaniyang kakambal. Ni hindi na rin niya ginising si Jasmine kahit na nagtataka siya dahil tanghali na. Lagi kasing si Jasmine ang nauunang gumigising at nangungulit sa kanyang magmadali dahil late na sila sa opisina. Pero naiba yata ang ihip ng hangin at tila ay kasarapan palang ng tulog nito.

Kaya naman hindi na niya ito ginising at nauna nalang siyang pumasok. Nag-iwan nalang siya ng note sa kusina at sinabing pumasok na siya.